Bu aralar yazamıyorum a dostlar..
Üzülüyorum, endişeliyim, mutsuzum.
Taslaklarda 31 yazı birikmiş, yayınlamak tuhaf geliyor.
Cuma gecesi tam da eşim başka bir şehirdeyken, tepemden geçip duran F16 ların amaçlarını kestiremezken, bomba sandığım sonic seslerden sonra çocuklarımı nasıl korumalıyım diye evin içinde koştururken yandım resmen.
Bu ve önceki olaylar, etrafta nefret kusan insanlar, gittikçe çoğalan ölümler sarstı beni.
Tuhafım bu aralar.
Son dakika haberleri okumaktan içim çıktı. Hayırlısı olsun derdim ona da umutlar tükendi.
Geçsin bu günler.
4 yorum
Herkes birbirine öfke kusmayı bırakıp aynı topraklarda kardeş olduğumuzu anlayarak yaşamaya başlarsa geçecek buna inanıyorummm
YanıtlaSilBen de her isteğimi kaybettim Gökçe, yaşama sevincim yok oldu. Bloğa da elim gitmiyor. Geçecek mi bu günler?!
YanıtlaSil
YanıtlaSilÇok geçmiş olsun Gökçe'ciğim...
Psikologlar ev ev dolaşsın diyorum:( sinir kalmadı, millet birbirini ispiyonlamaya, filan kişi facebookta şunu paylaştı yakalayın demeye başlamış, artık burama geldi Kuzey Kutbu'na gitmek istiyorum, ülkeyi tarumar ettiler:( Kenya savaş açsa savaşacak ordu kalmadı:(
Çok şükür geçti, korkmayın lütfen. :(( İstanbul, Ankara'da yaşayanlar için cidden zor bir durum, her şeyi onlar yaşadı o an ama geçti. Bu psikolojiden de çıkacağız zamanla. Allahım milletimizi, devletimizi korusun.
YanıtlaSil