Herkese Merhaba.

Bu yazı bir grup aktif blog yazarı tarafından hazırlanmış ortak bir yazı. Çünkü blog ve bloggerlığın ne olduğunun yanlış bilindiğini düşünüyoruz. Geçtiğimiz günlerde Blog Yazarı arkadaşlarımızdan biri  Instagram'da "Blog nedir biliyor musunuz?" diye anket yaptı. Sonuçlar bizi çok üzdü. O yüzden kendimizce açıklamak istedik.

Blog Nedir?

İlk önce "Blog Nedir?" den başlayalım.
Blog; Belirli bir konuyu anlatan paylaşımların yapıldığı web tabanlı sitelerdir.  Mesela  şu an bu yazıyı okuduğunuz yerdir. Kendine ait bir adresi vardır.

Blogger Nedir? 

Blogger; Belirli bir konu hakkındaki deneyimlerini yazı ve fotoğraflarla anlatarak kişisel sitesinde yayınlayan kişidir. Bloglarımızda kimimiz gezip gördüğümüz yerleri anlatırız, kimimiz okuduğumuz kitapları, kimimiz yaptığımız makyajı kullandığımız kozmetik ürünlerini, kimimiz çocuklarımızı, kimimiz hayata dair herşeyi. Sınırsızdır.

Pek kolay değildir. Çok aşamalıdır, hatta yorucu ve masraflıdır ama zevklidir. Sizlere bir blog paylaşımı için neler yaptığımızı da anlatmak isteriz.

Neyi yazacağımıza karar verdikten sonra, fotoğraflarını çekeriz. Bazen 100-150 fotoğraf içinden seçip ayırırız, düzenleriz. En az bir kaç saatimiz bununla geçer.

Yazacaklarımız farklı kişilerin deneyimini de içerecekse araştırma yaparız. Okuruz, sorarız, didikleriz.

Yazmaya başladığımızda kullandığımız dile, imlaya dikkat ederiz. Yazımız, arayan kişinin karşısına kolaylıkla çıksın diye yazı başlığını özenle seçip, etiketlerini hazırlarız. Şimdi yayına hazırız.

Yazıp yayınlamakla bitmez işimiz. Yayılsın, okunsun isteriz. Bu yüzden Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest, Google Plus gibi sosyal paylaşım sitelerinde de blogumuza dair hesaplar açarak paylaşımlarımızı yayınlarız.

Sizin gibi bizim de vaktimiz yok aslında. Hepimizin işi, ailesi ve ihmal edemeyeceği sorumlulukları var. Blogumuzu yaşatmak, sürekliliği sağlamak için kendimizden zaman çalarız.

Bloglar Neden Önemlidir?

Bilgiler ilk ağızdan ve deneyim sahibi kişi tarafından verildiği için önemlidir. Blog yazarı yani "Blogger" deneyimini paylaştığı konuyu, tüm gerçekliğiyle anlatmaya özen gösterir çünkü emek verdiği bloguna karşı kendini sorumlu hisseder.

Son zamanlarda sosyal paylaşım sitelerinde açtıkları hesaplarda, kendini Blogger olarak tanıtanlar olmaya başladı. Buna en çok Instagram'da rastlıyoruz. Herkes Instagram hesabı açabilir, istediği her konuda paylaşım yapabilir, bunu süreklilik haline getirebilir. DOĞRU OLMAYAN kişinin Instagram sayfasını BLOG zannetmesi, sadece Instagram üzerinden paylaşım yaparak da ben BLOGGER'ım demesidir.

Instagram'da sahip olunan sayfa, hesabınızdır. BLOG DEĞİLDİR.

Yapılan paylaşımlar hesap yönetimidir. BLOG YAZARI OLMAK DEĞİLDİR.

Biz bundan rahatsız olduk çünkü bir gün önce aldığı cilt bakım ürününü övüp alın aldırın diyeni de gördük, arkadaşımızın yıllardır yazdığı sitesinin adresini kendi sitesiymiş gibi firmalara yollayıp iş birliği teklif edeni de. Başka hesapların paylaştığı fotoğrafları ve yorumları kendileri almış denemiş gibi anlatanları da gördük, firmaların her paylaşımının altına "DM lütfen" yazıp ürün isteyenleri de. Bu tavır, Blogger tanımının lekelenmesi gibi gözüktü bize. Bazen Bloggerlara güvenmiyorum yazanları okuyoruz, kendi adımıza bizi üzüyor. Sosyal medya hesaplarıyla bloglarımızın bir tutulmamasını rica ediyoruz.

Yazı kalıcıdır. Kaç yıl önce yayınlanmış ve hala soru alan yayınlarımız var. Bunları gördükçe mutlu oluyoruz. Sizler yazdıklarımızı okudukça, yorum yaptıkça mutlu oluyoruz. Tek çabamız bloglarımıza sahip çıkmaya çalışmak. Biz yazmaya devam edeceğiz, lütfen sizler de desteğinizi esirgemeyin.

Sevgilerimizle.

A- Yağmurlar dursun anne
G- Neden dursun yağmurlar kızım
A- Yağmurlar durunca kaydıraklara gidicez. Ben kaydırakları çoooook sebiom.
               
16/01/2017

Bugün size bambaşka bir yazı sunmak istiyorum.

Blog yazmaya ilk karar verdiğim andan itibaren her aşamada bana destek olan, temadan renklere kadar usanmadan benimle karar veren, bu ne biçim tema "ş" harfi bile yok dediğimde o harfi oraya konduran, html nedir anlatan, yazdığım yazı birbirine girdiğinde düzelten, bazen fotoğraflarımı süsleyen, Seo hakkında bilgiler veren ve daha daha daha belki binlerce kez kafasını şişirdiğim bana hep çözümle gelen hayat arkadaşım, eşim blogumun konuğu.

Aslında çok daha uzun zaman önce benimle paylaştığı bilgileri blogunda yazmasını istemiştim. İşlerinin yoğunluğundan sürekli ertelemişti. Bir çok yazı okuyorum, yanıltıcı ya da artık işe yaramayan bilgiler veriyorlar, bana anlatana kadar yaz işte deyince, kırmadı beni. Artık blogunda Dijital Medya yani Seo, Sosyal Medya, Web Sitesi ve İnternet Reklamcılığı üzerine yazıları olacak. Hepimize faydalı olacağını düşünüyorum.

Bu kadar uzun girişten sonra klavyemi Serdar'a devrediyorum :)

Seo, Search Engine Optimization tabirinin kısaltmasıdır.
Bir web sitesinin arama motorlarında üst sıralara çıkmasına uygun hale getirilmesi anlamını taşır.

Arama motoru dediğimizde aklımıza ilk olarak Google gelse de aslında Seo, Yandex, Yahoo ve Bing gibi arama motorlarını da kapsar.

Google'ın kendi beyanına göre herhangi birinin sizi aramalarda ilk sıraya yerleştireceğini söylemesi, sizde şüphe uyandırmalıdır, çünkü Google, siteleri, gerçekte hangi algoritma ile sınıflandırdığını tam olarak açıklamamaktadır.

Eğer size Seo çalışması için birileri gelirse güvenmeden önce lütfen iyice araştırın.

Seo bilinmezlerle dolu olsa da deneme-yanılma yöntemiyle tespit edilmiş bazı kriterlere artık kesin gözüyle bakılmaktadır. Burada ortalama iki yüz adetten kriterden bahsediyoruz.

Blogspot kullanan bloggerlar, diğer siteler için belirlenen birçok kriteri uygulayamazlar ama onlar zaten Google'a ait bir sistem kullandıkları için biraz gayretle çok iyi sıralama elde edebilirler.

İşte o taktikler;

1) Sitenize açıklama ekleyin:
Seo çalışmaları için eski kaynakları okuyorsanız keyword eklemenin önemini anlatan yazılara mutlaka rastlamışsınızdır. Eğer blogunuza keyword eklediyseniz hemen kaldırın. Ancak description (açıklama) hala geçerli ve gereklidir. Aşırıya kaçmadan sitenizin konusunu yazmalısınız.

2) Yorum yapmaktan çekinmeyin:
Blogger sisteminin en güçlü olduğu kısmı yorumlarıdır. Çok sayıda yorum almanın ve birçok bloga yorum yapmanın, bir blogu ne kadar güçlendirdiğini sanırım artık bilmeyen yoktur. Bu yüzden elinizden geldiğince çok sayıda yorum yapın, size gelenleri de mutlaka yayınlayın.

3) Etiketler kurtarıcı değildir:
Yazınızı yayınlamadan önce etiket bölümüne ne kadar çok kelime eklersem o kadar iyi olur diye düşünmeyin. Kesin olarak söyleyebilirim ki çok etiket kötüdür.

4) Link vermekten çekinmeyin:
Başka bloglardan bahsederken o blogun, bir firmadan bahsederken kurumsal sitesinin ya da bir çiçekten bahsederken wikipedia sayfasının linkini vermekten çekinmeyin. Bu sizi küçültmez ya da başkasının reklamı olmaz. Bu düpedüz, anlattığımın kaynağı buraya dayanıyor demektir ve Google'ın mantığına göre hiçbir site tek başına bir konunun tamamını anlatamaz. Yani o konuda kesin bir otorite olamazsınız. Deneyin faydasını göreceksiniz.

5) Anlattığınız şeyi sadece siz anlatın:
Konunuz ne olursa olsun, anlatımınızdaki cümleler sadece size ait olsun. Konuşur gibi, bildiğiniz gibi, istediğiniz gibi yazın. Ama başkalarının cümlelerini almayın. Bu yüzden hazır içerikleri aynı anda onlarca bloggera paylaştıran sistemlerle çalışmanızı da önermiyorum. Google sitenizi ziyaret ettiğinde bir sayfa yazınızı milisaniye gibi bir hızla okur. Yanlış görmediniz, gerçekten okur ve anlar. Yazının tamamı içinde üç dört cümleyi dahi başka bir yazıdan alırsanız, Google, bu cümleleri hangi yazıdan aldığınızı ve kimin daha önce yayınladığını tespit eder. Sonuçta önce yazan hak sahibidir.

Bu öneriler, en hayati olanlardır. Sıralamada sizi yukarılara çıkaracak yöntemler bunlarla elbette sınırlı değil ama mutlaka faydasını göreceksiniz.

Eğer sorularınız varsa bana yazabilirsiniz.

www.serdarbagtir.blogspot.com

Bu aralar yazamıyorum a dostlar..
Üzülüyorum, endişeliyim, mutsuzum.
Taslaklarda 31 yazı birikmiş, yayınlamak tuhaf geliyor.

Cuma gecesi tam da eşim başka bir şehirdeyken, tepemden geçip duran F16 ların amaçlarını kestiremezken, bomba sandığım sonic seslerden sonra çocuklarımı nasıl korumalıyım diye evin içinde koştururken yandım resmen.

Bu ve önceki olaylar, etrafta nefret kusan insanlar, gittikçe çoğalan ölümler sarstı beni.

Tuhafım bu aralar.

Son dakika haberleri okumaktan içim çıktı. Hayırlısı olsun derdim ona da umutlar tükendi.

Geçsin bu günler.

Dizinin konusu güzel..

Merakta bırakıyor..

Süresinin 60 dakika olması güzel, aslında bu dizinin hakkı 40 dakika da bu zamanın dizilerine göre 60 dakika da büyük başarı..

Salim ve Murat'ın sohbetleri keyifli..

İkinci bölümde birinci bölümden bilmem kaç dakikalık kısmı aynen koymuşlar

Tamam Türk izleyicisine seyrettiriyorsun da artık deli gibi yabancı dizi izliyor insanlar  o kadar tekrara ne gerek var. Dizinin en başına yazarsın bilmem kaç saat önce diye, geçmişi anlatırsın istediğin gibi, zamanımıza geldiğinde o 15 dakikalık bölüm yerine bir teaser hazırlarsın planlarına göre 1-1,5 dakikalık, bitiminde karartır ekranı geçersin yeni sahnelere.. Çok daha akılda kalıcı.. Çok daha basit..

Eminim ki kurguyla ilgilenenler de böyle düşünmüştür. Ama bu piyasada herkes herkesin işine karışır. İşi bileni işe alıp, işini yapmasına izin vermez. Bi rahat bırakın insanları işlerini yapsınlar. Zaten dizi çekilmeye başlanmadan bile milyon tane toplantı yapmışsınızdır şöyle çekilecek böyle kurgulanacak diye, biraz nefes aldırın.

Sen diyorsun ki, kardeşim daya sahneyi birinci bölümü izlemeyen de görsün, hem montaj saatimiz de azalır. İyi de o birinci bölümü izleyen zatı muhteremler ben burayı izlemiştim deyip iki üç sahneden sonra kalkmadılar mı acaba koltuklarından..

Farkli bir dizi, izlenilebilecek bir dizi saçma hatalarla çöp olmasın.. Muadili pek olmadığından zaten karalanmaya müsait..

Ayrıca müzikleri fena.. Neden sürekli gerilmek zorundayım.. Dandadadaaan dandadadaan.. Yüksek tansiyonlu müzikler sadece gerçekten o gerilimi yoğunlaştırmak için kullanılsa daha güzel olmaz mıydı? Hem inişler olmadan çıkışların bir anlamı yok ki. Bazı müzikler de sahneye hiç uymuyor.

Mesela Salim'in arabayla takip ettiği bölümdeki müzik beni hiç rahatsız etmedi. Hız yok, tehlike yok, bilinmeze giden bir adam ve onu takip eden bir adam var. O müzik beni gerdi ve yerindeydi ama adam her deney tüpünü eline aldığında o gerilim niye? Birincide kullandın anladık tehlikeli bişeyler oluyor, sürekli dandadan niye?

Melis Birkan'ın "Babam ölmüş" cümlesi hala kulaklarımda. Çok iyi..

3. bölümde ortaya çıkan komiser Selin, güzel geldi. Bazen zorlama laubali ama izlettiriyor kendini.

Erdal Beşikçioğlu'nu beğenirim. Fakat bazı sahneler oturmuyor adama.  Çıldırıp bağırdığı sahneler, deli gibi güldüğü sahneler yapay..

Yılların oyuncuları, tiyatrocular var kadroda.. Bırakın aktarsınlar duyguyu.. Evet bazı hareketler gereğinden büyük olabillir onda da gerçekliğin bozulmamasına dikkat edilmeli..

Şaman ayini hareketleri, fenaa..

Ben bir izleyiciyim. Dizi sektöründe hiç çalışmadım ama çok izlerim. Mesela bu dizide baktım konu güzel, şimdi yaptığım gibi üç bölümü internetten bitirip 4. yü beklerim. 4'te beni rahatsız eden şeylerin azaldığını görürsem devamını izlerim yoksa bırakırım. Her tarzın bir izleyici kitlesi var bu dizi yapılırken de biliniyor zaten hangi grubun ilgisini çekeceği. Sen A grubu izleyiciye 1. bölümden 15 dakika tekrarı dizi içine kakalayamazsın. Bırakır gider..


Diyeceğim o ki 5 üzerinden 3,5

Şimdilik...

Baktım kahvaltılarını yemiyorlar, sabahın köründe "Hadi yiyin de dışarı çıkalım" diye bir laf çıktı ağzımdan.
Düşünmüştüm ki nasıl olsa yemezler..

Hihooytt!

Sen anne oldun olalı çocukların amaçları uğruna neler yapabileceğini öğrenemedin mi be kadın..

Tabaklar pırıl..

Temizledim, etrafı topladım, mutfağı topluyordum ki ne göreyim Ada üstü başı çıplak mutfağa daldı. Anneee attaaa gideliiim diye.. Puhahaha ben şok. Deniz soymuş Ada'yı.. Kıyafet de ayarlamış ama Ada kaçmış, giydirememiş :)))

Hadi Ada gel seni giydireyim dedim. O sırada her zaman üstünü kendi giyinmemek için direnen oğlum kat kat giyinmiş de beni bekliyor.

Benim saç baş dağılmış, posam çıkmış mutfağa zor attım kendimi. Şimdi kapıda dikiliyorlar çıkayım da gidelim diye.

Hadi hayırlısı :)))

Hiç durmadan anlatıyordu kadın.. Adam açmıştı konuyu, o sormuştu..
Kadın da anlatacaktı tabii..
Masada asılıydı sesi..
Kim bilir ne zamandır..

vödlb sdfklö prwoage dolwm fhkladad - dedi kadın

öxmnvöxvjjtıowpqğpc şfdddts gişipeıyrn  lsfsdkfsaf - dedi
en sonunda
- ne bakıp duruyorsun öyle - dedi kadın

Evet, kim bu Deep ToNE?

Blogger..

Adı yok..

Kimliği belirsiz, gizlenme ustası..

Yaşı yok..

İşi bilinmiyor..

Çok çekingenmiş öyle diyor, yorumlarına aldanmamak lazım :)

Hergün yazar.

Eskiden her sene yeni yıla girerken tüm yazdıklarını silermiş. Yeni yıla yeni bir başlangıç yaparmış.

2014'ten beri yazdıklarını silmiyor. Yazıyor da yazıyor. O kadar yazıyor, o kadar yorum alıyor, o kadar seviliyor ki takipçileri için kitaplar çıkartmış.

Geçenlerde dördüncü kitabı çıktı "Yani!"


Çok kitap okur..

Sokakta karşılaştığı hiç tanışmadığı seninle benimle hikayeler kurar, anlatır..

Bi dünya öyküsü vardır bi de çatlak Kübo'su. Okunur, kafa dağıtılır bazen de dağılınır..

Gider o öykülere yemek fotoğrafları koyar, utanmaz insan :)

Filmleri sever, sevdiklerini paylaşır..

Blogları takip etmez güya ama her blogda bi dünya yorumu vardır. Benimkinde yorumları pek azdı inat etti bir akşamda 50 küsür yorum yaptı hahahahah :)

Bloglar büyüsün ve kaynaşsın diye her hafta blogları tanıtır. Biz de yeni blogger arkadaşlar ediniriz.

Müzik sever, öyle böyle değil sağlam sever.. Sevmekle kalmaz, emek de verir..



Bence;


Herhangi biri işte..

Ama değil..

Var gibi ama yok çünkü.. Yollarda ya, ondan yok..

Bir gün gelecek.. İşte o zaman tekrar tanışacağız :)


Şimdilik buralarda kendisi;

Blog; Sade ve Derin
Facebook: Deep Tone
Instagram: /deeptonee




Peki ben bunları neden yazıyorum?

Geçenlerde Kurall Dergi'den bir mail aldım. Bugün için "12 nisan günlerden ''DEEP TONE'' günü olsun ne dersiniz?" temalı bir mail. Fikri çok hoşuma gitti. İnsanların sadece kendini düşündüğü şu zamanda bir başkası için güzel bir şeyler yapma düşüncesi, bunu tasarlayıp harekete geçirmesi, emek vermesi büyülü benim için. Hem Kurall Dergi'nin emeğine saygımdan hem de tanışamadan sevdiğim Deep Tone'dan ötürü bu yazı. Dilerim düşüncelerimi aktarabilmişimdir.


Sevgiler..

Haftanın blogu mimi ilk yapılmaya başlandığında dedim ki, bu ne muhteşem bir fikir. Sevgili Dağınık Anne'nin icadı bu mim bence blog dayanışması açısından çok etkili. Zeki kadın işte. Ben de zeki insanlara ayrı bir hayranlık duyarım. Daha ne diyeyim :)
Bu mimi ilk duyurduğu ve nasıl yapılacağını anlattığı yazısı da burada. Olmaz ama yine de okumayan varsa diye :)

Sanırım ben şanslılardanım. İki güzel arkadaşım tarafından mimlendim.

İlk olarak Makyajlailgili mimledi beni. Nasıl mutlu oldum anlatamam. Ki kendisini de severek takip ederim. Paylaşmayı sever, ilgilidir ve çözemediğiniz bir duruma dahil olduysa çözülmesi için elinden geleni yapar. Tanımayanınız varsa muhakkak tanışın derim. Beni mimlediği yazısı da işte burada.

Geçtiğimiz hafta da Sevdicann tarafından mimlendim. Sıcacık bir insan Sevdican, sadece kendi ve ailesiyle değil, herkesle ilgili. Desteğini esirgemez, ince ve düşüncelidir. Türkiye'den uzakta yine de yanıbaşımızda gibi. Tanımayan zaten yoktur diye düşünüyorum :) Ayrıca Blog Yorum Kardeşliği adında bir grubu var. Katılmadıysanız muhakkak katılın. Grupta paylaşım yapmak için önce son yayınlanan iki blog yazısına, bloglarını ziyaret ederek yorum yapmanız gerekiyor. Çok güzel düşünmüş. Beni haftanın blogu seçtiği yazısı da burada.

Çok sevdiğim blogger arkadaşlarım var. Yorumunu hiç esirgemeyen, hep buradayım, gözüm üstünde diye hissettiren, bir anda karşılaşsak kocaman kucaklamak istediğim güzel insanlar. Bu yüzden seçim yapmak çok zor.

Ben de bakış açımı değiştirdim.

Kalemini ve hayata bakışını beğendiğim, zaman ilerledikçe zaten hep takip ediyor olacağım, desteğe en çok ihtiyaç duyulan zamanlarda olduğu düşündüğüm, henüz bir ayını doldurmamış bir blogu seçtim.

Haftanın Blogu birdefnemasali

Defne'nin doğumundan sonra hem anneliği hem de kendini yeniden keşfeden Feray'ın anlattıklarını okumaktan keyif alacağınızı düşünüyorum. O kadar güzel anlatıyor ki sanki çayımızı kahvemizi almışız hem konuşuyor hem dinleniyoruz..

Yorumlarını da hiç esirgemez. Her zaman samimi ve içtendir.

Geçenlerde doğum gününü kutladı. Bakın yeni yaşını nasıl karşıladı..


Henüz 19 takipçisi var. İlk başladığımız zamanları hepimiz hatırlıyoruz. Büyümesine yardım etsek ne güzel olur :)

Blog adresi; https://1defnemasali.blogspot.com.tr/
Gplus; birdefnemasali
twitter; https://twitter.com/feraydefnegokce
instagram; https://www.instagram.com/birdefnemasali/

Sanırım oldu, eksik bi şey görürseniz bi haber ediverin :)

Hep birlikte, güzel günlerimiz olsun.

Sevgiler :)

Bu aralar sanki buralı değilmişim gibi..
Ülke başkasının..
Semt başkasının..
Ev başkasının..
Hayat başkasının gibi..

Bugünlerde sahip olduğum tüm yaşam şeklimi reddediyor içimden bi şeyler.

Herşey çakışıyor.

Yıllarca tüm önemli günleri kutladık. Annem şartlarımız ne olursa olsun hiç bir doğum günümüzü kutlamayı atlamadı. Çok eskiden sağlam diyette olduğum bir doğum günümde domatesin üstüne mum dikip kutlamıştı mesela. Hala üzülür, niye küçük de olsa bir pasta almadım ki diye. Bayramlar, özel günler hepsi yakında olamasak da telefonla olsun kutlanırdı. Şimdilerde geçen yılların benden bazı şeyleri kopardığını hissediyorum.

Mesela kadınlar günü.. İşyerindekiler, o sırada görüşülen arkadaşları filan geçtim, bir annem bir dayım kutlardı her zaman. Uzaktaydı dayım, çok paylaşamazdık ama her kadınlar gününün sabahında telefonum çalardı "Dayım" diye. İki sene önce kadınlar gününde toprağa verdik. İçimi fena burktu o gün. Annem kutladı bu sene de. Bi içimden gelmedi.

Mesela bayramlar.. Hep öncesinden bir telaş olurdu. Ev temizlenir, tatlılar hazırlanır, kıyafetler ütülenir, alışveriş yapılırdı. Muhakkak anneanneye ziyarete gidilirdi ilk gün. O yaşlı haliyle hiç üşenmez kocaman bir sofra kurardı anneannem. Bayram hediyemiz de olurdu muhakkak. Ya bez mendil ve içine sarılmış para ya da çorap :) Şimdilerde bir hevesim kalmadı.

Mesela yılbaşı.. Yeni bir seneye güzel bir şekilde girmek olurdu hep niyet. Evi süslerdik, annem en sevdiğimiz yemekleri yapardı, televizyon karşısında mayışırdık. Sonra büyüdük. Ben arkadaşlarımla eğlenmeye, kardeşim arkadaşlarıyla eğlenmeye gider oldu. Annem tek başına kalacağı o gecelerde ne evi süslemek ne güzel yemekler yapmak istemedi haliyle. Zaten hep çok çalışır, çok yorulurdu. Kolay değil bir başına iki çocuğu yetiştirmek. Artık evde olsak bile kutlama yapmak zor geliyor.

Mesela her gün... Evden kim çıkarsa kapıdan uğurlar, camdan da el sallardı anneannem. Kapıdan çıkarken "İşin bol olsun" derdi. Eski zamanlardan alışkanlık. Çok iş, çok para olan zamanlardan. Öyle değil tabi şimdilerde. Anneanne seviyor musun sövüyor musun belli değil, derdim. Anneannem gittikten sonra annem uğurladı bizleri. Şimdilerde ben uğurluyorum. Hem kapıdan hem balkondan :)

Sanırım kaybettiklerimizin boşluğu hiç dolmuyor. Her çırpınış yarım kalıyor.

Bu aralar hep gözüme çarpıyor. Sanki insanlar sürekli bir karalama ve aklanmaya çalışma çabasındalar. Herkes herkese saldırıyor. Herkes haklı. Herkes acımasız ve mutsuz.

Olur ya, bazı zamanlar algın daha açık olur tüm satır aralarını okursun. Öyle günlerdeyim sanırım. Okudukça görüyorum. Okudukça yitiriyorum.

Ruh bu.. Kim bilir.. Belki ölüyorum, belki yeniden doğuyorum.

Üzgünüm..
Bugün tatlı cümleler yok.
Huzursuz ve acılıyım.

Dün akşam saatleri.. Bizim evde yine deli bir koşturmaca. İki dakika mutfağa kaçtık eşimle, biraz soluklanalım diye. Ada bağırır, Deniz kapıyı tekmeler, biz sakin kalmaya çalışırız. Facebook'u açtım o ara, bi baktım benim çooook sevdiğim kuzenimin fotoğrafı. Bir sürü yorum, ne olmuş ki dedim.

Okumaz olaydım...
Görmez, bilmez olaydım.
Canım koptu, okuduğumu anlamaz olaydım.

Öldü diyorlar, ölüm ne bilmez olaydım.

Binlerce insana dokunur hayatın zaman zaman da yine de "Bilmemkim var ya çok iyi insan" dersin ya, işte o benim kuzenim. Zorluğu hep yaşamış ama yine de güler yüzlü, alçak gönüllü, iyi kalpli, nadirlerden.

Gitmiş.

Trafik kazasında yaralıya yardım etmeye çalışırken, başka bir araç o gül yüzlünün canını almış.

Çocukluğumun sırdaşı, belki de ilk erkek arkadaşım, çok sevdiğim halamın çok sevdiğim oğlu, şu yazıya ismini yakıştıramadığım, gitmiş.

Gitmiş.