Günaydıııın ve iyi pazarlar diliyorum herkese :)
Gecenin bilmem kaçında yatmış, sabah ezanında Ada'nın çığlıklarıyla uyanmış bir bünye olarak uykusuzluğun verdiği siniri atmaya çalışıyorum üstümden. Baktım rahatlayamıyorum, yazayım o zaman dedim.
İki çocuğum var benim, Deniz ve Ada. Deniz 4,5 yaşında, Ada 1,5. Dolayısıyla evde tam birşeyleri oturtuyorum derken başka şeyler bozuluyor. Çocuklar birbirini etkiliyor. Uyutmak dert, yemek yedirmek dert, oyun oynamak dert halinde bu aralar bizde.
Deniz, ilk doğduğundan beri zor bir çocuktu hala zor. Allahtan bu sene anaokuluna başladı da yarım günlük bir molaya sahip oldum. Hoş onda da Ada nefes aldırmıyor artık.
Ada, sessiz sakin, kendi elinin titremesinden ürken, uyumlu bir bebişti şimdilerde tam bir cadı oldu. Malum 2 yaş dönemi :)
Eşim çok yoğun çalışıyor hatta en az iki iş yapıyor. Gündüzleri Dijital Pazarlama Müdürü, geceleri ve hafta sonlarıysa Müzisyen. Haliyle sabahın köründe çıkıp yine sabahın köründe giriyor eve.
Ben, 15 yaşımdan bundan 5 sene öncesine kadar hiç ara vermeden çalıştım. Hem okudum, hem çalıştım, çeşit çeşit iş denedim en sonunda Yönetmen oldum. Oldum demekte yanlış aslında, insan hiç bir zaman bir şey olamıyor. Çok ağır çalışma tempom, kendime zaman ayıramamak, abuk ve iş bilmeyen insanlara daha fazla tahammül edememekle gelen şiddetli baş ağrılarımla tam da yeni evlendiğimizde istifa ettim.
Eğer bu kararı vermeseydim muhtemelen şimdi bir ailem, çocuklarım olmamış olurdu.
Aralarda kısa süreli projelerde çalıştım ama çocuklar olunca insan daha fazla bu şekilde çalışmak istemiyor. Eşim de bir eksiğimiz olmasın diye insan üstü gayret ediyor ben de çocuklarla ilgileniyorum.
Ama, çok yoruldum.
Çocuklarımı her şeyden çok seviyorum yine de "annee" sesi duymak istemediğim zamanlar oluyor.
Yemek pişirmek, yedirmek, temizlemek istemediğim zamanlar oluyor.
Ev işi yapmak, evde olmak istemediğim zamanlar oluyor...
Nasıl bu hale geldiysem bütün gün iş yapıyorum, temizliyorum, yıkıyorum, topluyorum, ev yine de berbat halde. Hele bir çamaşır dağı var ki, kirli sepetini asla boşaltamadığım gibi katlanacaklardan dağ oluştu, yetişemiyorum.
Bir de biri bitmeden diğeri başlayan hastalık dönemleri var ki, off of!
Canlı ve enerjik bir yapım vardır, geçen ay birden çöktüm. Karnım acıksa yemek yemek istemiyordum o derece. Sevgilimle konuştum, hiç bir şeye halim yok diye. O da bir zaman beni takip edip Pharmaton alıp getirmiş. Sevmiyorum ilaç ve türevi şeyler kullanmayı. Kullanıyorum ama şimdi, iyi geldi ne yalan söyleyeyim. Hatta saçlarım hacimlendi, tırnaklarım düzeldi. Bitmişim, haberim yokmuş :)
En çok dilediğimce hareket edememek yoruyor beni. Evde olmaktan çok sıkıldım. Kendime ait hiç zamanım yok. Blog açma mevzusu da böyle girdi benim hayatıma. Madem buradan çıkamıyorum, beynim biraz uzaklaşsın dedim. Aslında yazmak istediklerim çok farklı fakat parmaklarım hazır değil o kelimeleri dökmeye. Ben de bildiğim şeyleri yazıyorum kendimi alıştırıyorum.
Bu dünyanın da garip halleri varmış. Birbirine laf sokanlar, o öyleyken ben böyleydimciler, benim tecrübem daha fazlacılar, dürüstüm ben diyip başkalarının hakkına saldıranlar... Tuhaf.
Benim bildiğim blog, kişisel günlük aslında. Benim de not defterim. He! Fayda da sağlayabilirsem ne ala. Hoşuma gitmiyor o tarz şeyler okumak.
Oh, iyi geldi yazmak. Şimdi soğumuş kahvemi içmeye devam edebilirim. Bu yazıyı yazarken bile 50 kere kalktım herhalde yerimden :)
Hepinize iyi pazarlar, güzel bir hafta sonu dilerim.
Sevgiler, Gökçe.
20 yorum
Benim de 20 aylık bir yeğenim var.Kardeşim arada imdat, abla yetiş! dediğinde soluğu onun yanında alıyorum :) Şimdi bir de kardeşi olacak.Kardeşime hep Allah sabır versin derim.Bir çocukla baş edemiyorken ikincisi olduğunda ne yapacak bilmiyorum :)
YanıtlaSilSen hep yetiş kardeşine, öyle çok hayır duası alıyosundur ki :) Benim de annem kapı komşum mesela ama çalışıyor o yüzden o da hep yorgun :) İki çocuk zormuş gerçekten, Allah sabır versin yardımcısı olsun, sağlıkla doğursun inşallah. Bu günler de geçecek diyorum hep. :)
SilGünaydınn :))
YanıtlaSilÖmür törpüsü onlar ömür törpüsü
leylekler getirseydi, leylekler göç ederken kesin insanların yarısı o mendillere geri koyardı, koysalardı iyide olurdu minnacık bedenler acı çekmezdi,
ne güzel sıcacık bir yuvanız sizi elli defa yerinizden rahat bırakmayan yavrucuklarınız var yazınızdaki şükür ve sevinci görünce duygulandım herkes çocuk aşkını böyle yansıtamıyor çok hoşuma gitti anlatımınız , size sıcak bir kahve yapayımmı:)))
Günaydııııııın, ah bu ne güzel bir karşılama oldu öyle. Yorumunuzu okuyunca ben de çok duygulandım, çok sefkatli :) Hele o kahve teklifi, beni benden aldı. Çok çok teşekkür ediyorum :)))
SilO kadar iyi anlıyorum ki sizi anlatamam. Soğuk kahve içmek olsun, çamaşır sepetleri, kirlilerden oluşan dağlar, hiçbir şeye vakit bulamama, hepsinden ben de muzdaribim üstelik benim bir tane çocuğum var, iki taneyle kim bilir nasıl zor oluyordur, Allah hepimize kolaylık versin :)
YanıtlaSilAmiiiiiin diyorum :) Ben kızım olmadan önce de oğlumun farklı davranışlarından dolayı iş güç yapamazdım evde şimdi sürekli yapıyorum ama hiç bir işe yaramıyor :)
Silallah sağlıkla büyütsün diyelim. Dünyanın en zor ve de en güzel şeyi annelik bana göre...
YanıtlaSilAmiiiin :) Hakikaten öyle, ben yaptığım işi zor zannederdim. Annelik bin kat zor :)
SilÖncelikle size sabır diliyorum . Ben anaokulu öğretmeniyim . 20 farklı çocuk 20 farklı aile gün geliyor yaşadıklarım tahammül sınırlarımı aşıyor. Böyle zamanlarda tek dayanak noktam çocukların gözlerinde yakaladığım bir gülücük oluyor. Herşeye onlar için katlanıyorum kaldı ki hiçbiri öz çocuğum değilken . Sevgi herşeyi çözüyor
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, ben de size sabır diliyorum. Anaokulu öğretmenliği gerçekten çok zor ve emanet edilen öğrenmenin en önemli yaşında olan çocuklar. Hem öğretmenlik, hem sorumluluk açısından çok zor bir meslek bana göre. Kolaylıklar diliyorum. Son sözünüze de aynen katılıyorum. Sevgi olmasa katlanılamaz bir çok zorluğa.
SilSizi biraz tanımış oldum ben de bu yazıyla. Evliyim, henüz çocuğum yok 8 ay oldu evleneli. Kısmetse olur inşallah bakalım. Bu nedenle tam anlayamıyor olabilirim o kısımları, ne denli yoruluyor olabileceğinizi vs. Ama, iş hayatının oyunlarına, çıkar ilişkilerine gelince onu gayet iyi biliyorum. Ben de kaldıramadım zira maalesef. Blog yazmaya başlamakla çok yerinde bir iş yapmışsınız. Sahiden insanı bir şekilde çekip çıkarıyor beyninin içinden blog çevresi. Alışkanlık yapıyor hatta :) Çocuklarınız çok güzel bu arada, Allah size bağışlasın. Zaman içerisinde birbirimizi daha iyi tanıyacağımıza inanıyorum . Şimdilik bu kadar, kolay gelsin :)
YanıtlaSilHayırlı uğurlu olsun evliliğiniz. Önce evliliğinin tadını çıkartmalı insan. Çocuklar olunca eşini görecek vakit bile bulamayabiliyorsun :) Geçen gece bizim yatakta 4 kişi yatıyorduk, fenalık geçirdik :)) İş mevzusuna gelirsem, bu durumların yaşanmadığı bir sektörün var olduğuna inanmıyorum ama bazılarında çok daha çirkin oluyor. Benim ortamım da öyleydi. Anlaşılan sizinki de. Blog kararımı desteklemenize de çok sevindim. Bir gün yazmazsam eksik hissetmeye başladım ben de. Çocuklarım için teşekkür ediyorum, amiiin. Darısı doğru zamanda başınıza inşallah :) İyi ki tanışıyoruz, çok keyif alıyorum.
SilSizin gibi düşünüyorum doğru zamanı beklemek, bilmek gerek. Biz 9 yıllık bir geçmişten sonra evlendik. Doğru zaman evlendiğimiz zamandı :) İnşallah olur da biz de yatakta 3-4 kişi yatarız :))
SilAmiin diyorum :)
SilYazmayı unutmuşum : "Oldum demek yanlış aslında, insan hiç bir zaman bir şey olamıyor." Şuna tüm benliğimle katılıyorum. Çok güzel, çok doğru söylemişsiniz.
YanıtlaSilTeşekkür ederim, ömür boyu öğrenmemiz ve "Kesinlikle böyle" demememiz gerektiğini düşünüyorum. Her şey değişiyor :)
SilBlog dünyasında bende yeniyim, böyle bir durumla karşılaşmadım ama karşılaşsam da çok üzülürüm herhalde, katılıyorum çok haklısınız bu konuda. Çocuklar hakkında da söyleniriz, hayıflanırız ama onlar olduğu içinde mutlu oluruz değil mi? Onlara vakit ayırabilmek, farklı bir dünya yaratabilmek bile muhteşem bir his. Allah yardımcınız olsun... :)
YanıtlaSilBenim de başıma gelmedi şükürler olsun. Çocuklarsa iyi ki varlar ama çoook yorucular :)) Allah yardımcımız olsun :)
SilHepsinin uykusu bozuk olan 3 çocuk annesi olarak nasil paylasiyorum duygularini bilsen... insanin bazen kapiyi çarpip kaçasi geliyor.
YanıtlaSilHeh işte bana da geliyorlar arada :)) Hele sende 3 çocuk, sağlıklı ve huzurlu büyüsünler bizleri de delirtmesinler inşallah :))
Sil